ศิลปะ สมัย รัตนโกสินทร์ คืออะไร

ศิลปะสมัยรัตนโกสินทร์เป็นศิลปะที่เกิดขึ้นในช่วงประมาณ พ.ศ. 1781-1932 ในรัชกาลกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สยามได้เจริญเติบโตในด้านทัศนคติทางวัฒนธรรมและการศึกษา เมื่อประชากรมีความสูงขีดขัน ส่งผลให้การศึกษาและการศิลปกรรมพัฒนามากขึ้น

ในสมัยรัตนโกสินทร์ มีการพัฒนาศิลปะอย่างหลากหลายรูปแบบ เช่น ศิลปะสถาปัตยกรรม ซึ่งเริ่มมีการสร้างอาคารสถาปัตยกรรมที่ยิ่งใหญ่และยิ่งดุจริตย์ขึ้น เป็นต้น อาคารสถาปัตยกรรมในสมัยรัตนโกสินทร์มักมีลักษณะทั้งแบบเอ็กเลิฟและรีโนฟอร์ม เช่น พระบรมมหาราชวัง วัดต่างๆ และอาคารภายนอกจักรวาล

นอกจากนี้ยังมีศิลปะการตกแต่งภายในอาคาร ที่ดำเนินการสร้างแบบอย่างใหญ่ เช่น พระที่นั่งทอง ซึ่งเป็นพระที่นั่งทางการในพระบรมมหาราชวังที่บรรจุศิลปะต่างๆ เช่น เครื่องประดับทอง เครื่องแต่งกาย เครื่องจักรการเลี้ยงชีพ และศิลปะวาดการแสดง เป็นต้น

นอกจากนี้ยังมีศิลปะการรัดกุมกิ่งไม้ และศิลปะสัตว์หินหล่อเหมืองกระบี่เนื่องจากพลังงานน้ำและเหมืองตะเคียนคงอยู่ในสมัยนั้น

ด้วยความรุ่งเรืองทางสังคมและทัศนคติทางวัฒนธรรมที่พัฒนาขึ้น ศิลปะสมัยรัตนโกสินทร์ถือเป็นประวัติศาสตร์ที่สำคัญในการพัฒนาศิลปะและวัฒนธรรมไทยในรุ่นต่อไป